DIL (Drug-Induced Lupus) toczeń indukowany lekami

=toczeń polekowy

=zespół toczniopodobny

Tocznia podzielić można na cztery podtypy:

-indukowany lekami (DIL)

-noworodkowy (NLE)

-dyskoidalny (DLE)

-układowy (SLE)

DIL stanowi ok. 5% wszystkich wykrywanych przypadków tocznia. Jego pierwszy opis pojawił się w 1945r. w związku z leczeniem sulfadiazyną.

Kryteria klasyfikacji tocznia według SLICC

Z powodu ograniczeń kryteriów ustalonych przez ACR, grupa the Systemic Lupus International Collaborative Clinics (SLICC) podjęła próbę przeglądu kryteriów klasyfikacji ACR. Przeanalizowano karty 716 pacjentów i grupy kontrolnej i na tej podstawie zidentyfikowano te zmienne, które są najbardziej rokujące dla tocznia. Mimo iż badania te są nadal w toku, 11 elementów klinicznych i 6 serologicznych zostało wybranych do włączenia w uaktualnienie kryteriów klasyfikacji dokonanego przez SLICC .

Ustalono, że pacjent jest klasyfikowany jako toczniowiec, gdy ma:

1)tocznia nerkowego potwierdzonego biopsją i pozytywne ANA lub anty-dsDNA LUB

2)spełnia cztery z kryteriów, w tym co najmniej jedno kliniczne i jedno immunologiczne.

Kryteria klasyfikacji tocznia według ACR

Jak wspominałam w poprzednim poście, diagnoza tocznia jest wyjątkowo trudna i wymaga od lekarza doświadczenia i wyczucia. Poniżej przedstawiam kryteria klasyfikacji tocznia wprowadzone przez ACR, z których co najmniej cztery muszą być spełnione, aby zaklasyfikować pacjenta jako chorego na toczeń. Zawierają one stosunkowo niewiele objawów spośród wszystkich możliwych do zaobserwowania u chorych. Należy też pamiętać, że wiele z symptomów uwzględnionych w tej klasyfikacji nie jest specyficzna tylko dla tocznia. Chociażby rumieniec czy trądzik różowaty często przypominają rumień policzkowy czy ten pojawiający się wskutek fotowrażliwości pacjenta.

Kryteria klasyfikacji tocznia

W 1971r. Amerykańskie Kolegium Reumatologiczne (American College of Rheumatology, ACR) opracowało kliniczno-diagnostyczne kryteria rozpoznania SLE, które następnie zaktualizowano   w 1982r. oraz 1997r. Celem stworzenia tego dokumentu było ujednolicenie grup pacjentów poddawanych badaniom nad SLE. ACR zaleca, aby warunkiem rozpoznania choroby było spełnienie przez pacjenta czterech z 11-tu objawów – ustalono, że przy takich warunkach istnieje 95% specyficzności i 85% wrażliwości wykrycia u pacjenta SLE.